Όπως και να ήταν στημένο το εργαστήρι του νεολιθικού τεχνίτη, σίγουρα σε κάποια άκρη θα είχε μια μεγάλη σκληρή πέτρα με επίπεδη επιφάνεια η ένα σκληρό κορμό ξύλου με τα νερά του κόντρα . Πάνω του θα ακουμπούσε καρπούς για να τους σπάσει, μπορεί και πέτρες για να τις λαξεύση. Έχοντας αποκτήσει την γνώση επεξεργασίας του χαλκού, έπαιρνε το χυτευμένο μέταλλο από το καλούπι, το στήριζε πάνω της και το κτυπούσε με σφυρί, ώστε να του δώσει το τελικό του σχήμα καθώς και τη σκληρότητα και την αντοχή που χρειαζόταν (ανάλογα με το αντικείμενο που κάθε φορά κατασκεύαζε). Η τεχνική αυτή ονομάστηκε σφυρηλάτηση και εξελίχθηκε στην σημαντικότερη διαδικασία διαμόρφωσης και επεξεργασίας των μετάλλων.
To σκληρό ξύλο η την πέτρα αυτή, που της έδωσαν το όνομα άκμων, αργότερα την αντικατέστησαν με μια συμπαγή πλάκα χαλκού η μπρούντζου.Το όνομά αυτό σήμαινε τον εκ του ουρανού πίπτοντα μύδρο, τον κεραυνό. Ήταν δηλαδή το υλικό που δεχόταν το ξέσπασμα της φύσης. Ο άκμων μετονομάστηκε σε αμόνι και συμβόλιζε την θηλυκή, παθητική ενέργεια της φύσης ενώ το σφυρί την αρσενική δημιουργική δύναμη, γνώρισμα όλων των θεών του κεραυνού.
Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη - Άκμων.
Λεξικό συμβόλων-Τζ. Κούπερ Πύρινος Κόσμος
To σκληρό ξύλο η την πέτρα αυτή, που της έδωσαν το όνομα άκμων, αργότερα την αντικατέστησαν με μια συμπαγή πλάκα χαλκού η μπρούντζου.Το όνομά αυτό σήμαινε τον εκ του ουρανού πίπτοντα μύδρο, τον κεραυνό. Ήταν δηλαδή το υλικό που δεχόταν το ξέσπασμα της φύσης. Ο άκμων μετονομάστηκε σε αμόνι και συμβόλιζε την θηλυκή, παθητική ενέργεια της φύσης ενώ το σφυρί την αρσενική δημιουργική δύναμη, γνώρισμα όλων των θεών του κεραυνού.
Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη - Άκμων.
Λεξικό συμβόλων-Τζ. Κούπερ Πύρινος Κόσμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου