Ήταν λίγο πριν τη δύση του ήλιου, όταν ο ταξιδευτής άρχισε να βαδίζει το πάνω μονοπάτι του οικισμού που οδηγούσε στο εργαστήριο του μεταλλουργού. Μετά από μικρή πορεία έφτασε στο εργαστήρι. Το τελευταίο φως της μέρας έμπαινε από το μικρό δυτικό παράθυρο, φωτίζοντας αχνά το εσωτερικό του. Ήταν λίγο χωμένο στο χώμα για να έχει προστασία από τους δυνατούς βοριάδες. Κτισμένο από πελεκημένες πέτρες, είχε στέγη που σχηματιζόταν πάνω σε χοντρούς κορμούς δένδρων. Τα ξύλα είχαν από πάνω τους ένα παχύ στρώμα από ξερό χώμα και χόρτα. O χώρος της φωτιάς βρισκόταν μπροστά και λίγο πιο έξω από το εργαστήρι. Μεγάλες πέτρες, τοποθετημένες η μία πάνω στην άλλη, σχημάτιζαν ένα κύκλο και σε κάποια κενά στη βάση του ήταν τοποθετημένα τα κεραμικά επιστόμια των φυσερών. Στον γύρω χώρο υπήρχαν σκόρπια καλούπια, μονά, διπλά ,κεραμικά και λίθινα αλλά και χυτευμένα εργαλεία και εγχειρίδια. Κοντά σχετικά στη φωτιά υπήρχαν, ένας μικρός, μεταλλικός, όγκος σε σχήμα παραλληλόγραμμης πέτρας και μία μεγάλη επίπεδη στο πάνω της μέρος πέτρα, που χρησίμευαν για αμόνια. Πάνω στην πέτρα ήταν ακουμπισμένο ένα βαρύ σφυρί, με χάλκινη κεφαλή και στηριγμένα στο πλάι, χυτευμένα εγχειρίδια και σμίλες που χρειάζονταν σφυρηλάτηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου