36.Η συναρμολόγηση του πρίονος

Οι τρύπες ανοίχτηκαν ,όμως στην πίσω επιφάνεια του ελάσματος δημιουργήθηκε ένα περιχείλωμα( από το μέταλλο που πιέστηκε) και το αφαίρεσε ο τεχνίτης με την ακονόπετρα. Αν δεν το αφαιρούσε, η άκρη του ελάσματος  δεν θα χώραγε στη σχισμή που είχε δημιουργήσει ο ξυλουργός στην άκρη της ξύλινης λαβής.Η άκρη του , έπρεπε να σφηνώνει μέσα στη σχισμή της λαβής για να δουλεύει το εργαλείο σωστά. Έπειτα στις τρύπες, πέρασε ο τεχνίτης τους χάλκινους ήλους* (καρφιά) για να στηρίξει τη λαβή  που είχε ετοιμάσει ο ξυλουργός, πάνω στο έλασμα του πρίονος.

Αφού πέρασε τους" ήλους στήριξης "από τις τρύπες, γύρισε το εργαλείο ανάποδα και το ακούμπησε πάνω στο αμόνι. Πήρε ένα σφυρί που από τη μία μεριά η κεφαλή του ήταν ευθύγραμμη και λεπτή και η άλλη τετράγωνη αλλά ελαφρώς κυρτή. Με την λεπτή μεριά κτύπησε με προσοχή το τμήμα του "ήλου "που εξείχε από το ξύλο και το άπλωσε, έτσι ώστε να δημιουργήσει μια  κεφαλή. Με την άλλη άκρη  του σφυριού, έκανε την κεφαλή επίπεδη και την έσφιξε πάνω στο ξύλο δένοντας έτσι τα δύο μέρη. Την ίδια διαδικασία επανέλαβε και στον άλλο "ήλο". -Με αυτόν τον τρόπο-Έτσι έλασμα και ξύλινη λαβή έγιναν ένα και ολοκλήρωσαν τον πρίονα .

Η συνεργασία μεταλλουργού ξυλουργού και λιθοξόου ολοκληρώθηκε ,πραγματοποιώντας ένα νέο εργαλείο-τον πρίονα*- που θα βελτίωνε κατά πολύ τη δουλειά του ξυλουργού.

*Ήλος -καρφί .Ονομάζεται και καβίλια όταν χρησιμοποιείτε για να ενώσει δύο μέρη.

*(Κατά τη μυθολογία τον  πρίονα-το πριόνι-το ανακάλυψε ο Πέρδιξ ανιψιός του Δαίδαλου εμπνεόμενος από τα δόντια του φιδιού)