Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

48.Η σφυρηλάτηση των περόνων

    Στον ίσκιο ενός πλαγιασμένου κέδρου,δίπλα στο εργαστήρι,ένας νεαρός τεχνίτης δούλευε πάνω σε ένα μεγάλο λίθινο αμόνι , τις μικρές αργυρές βέργες που βγήκαν από τα υπόλοιπα καλούπια.Άλλες προορίζονταν για μυτερές περόνες και άλλες για μικρές ταινίες.
  


     Με το αριστερό του χέρι κρατούσε την άκρη τις αργυρής βέργας και την έστριβε αργά ,έτσι ώστε να σφυρηλατείται γύρω -γύρω.Στο άλλο χέρι κρατούσε  ένα μπρούντζινο σφυρί και κτυπούσε τη βέργα με σταθερό ρυθμό. Το σφυρί από τη μια πλευρά ήταν ελαφρά κυρτό και από την άλλη ευθύγραμμο σταυρωτό( η ακμή κάθετη στον άξονα του σφυριού) Την σφυρηλάτηση την έκανε με την ευθύγραμμη πλευρά και με κατεύθυνση προς την άλλη άκρη της αργυρής βέργας.Καθώς περιέστρεφε τη βέργα αργά, τα κτυπήματα αυλάκωναν  το μέταλλο κάθετα  σε όλο του το μήκος.Αυτό είχε  σαν αποτέλεσμα την επιμήκυνση  και  την λέπτυνση του σύρματος.
   

     Στη συνέχεια κτυπώντας με την φαρδιά  επιφάνεια του σφυριού εξομάλυνε την ρυτιδωμένη επιφάνεια της περόνης (πάλι με περιστροφή).

  

     To στέλεχος της περόνης ήταν έτοιμο. Μπορούσε τώρα να κολληθεί πάνω του η κεφαλή ,το διακοσμητικό στοιχείο.  Ο  τεχνίτης του εξήγησε ότι τα διακοσμητικά στοιχεία τα έφτιαξαν στο προηγούμενο χυτήριο ,και στη συνέχεια θα τα κόλλαγαν μεταξύ τους με φωτιά. Επίσης του είπε, ότι σε άλλες περιπτώσεις οι καρφίτσες χυτεύονταν ολόκληρες και μετά λέπταιναν τις άκρες με σφυρηλάτηση.